موضوع توسعه گردشگری و رشد آن همواره با مفهوم برندسازی مقصد گردشگری و بازاریابی برای جذب مشتریان بیشتر گره خورده است. برند سازی مقصد یک مفهوم بازاریابی است که شامل انتقال احساسات، فرهنگ و میانگینی از مهم ترین تجربیاتی می شود که گردشگران طی بازدید از آن مقصد کسب می کنند و به دیگران انتقال می دهند، تصویری مهم که در ذهنشان نقش می بندد و رشد می نماید و محرک اصلی گردشگران برای بازدید یک مقصد گردشگری است.
برندسازی مقصد کاری واقعاً چالش برانگیز است. چراکه شامل متغیرهایی میشود که نمی توان آن ها را کنترل کرد و از دستان شما خارج می شوند. مانند اینکه غذا در رستوران ها چه کیفیتی داشته باشد و یا اینکه هوا چطور شود. اینها مثال هایی از مواردی هستند که از کنترل ما خارجند. بنابراین، اگر برندسازی اینقدر مفهومی انتزاعی است، پس چگونه برند یک مقصد را با موفقیت بازاریابی کنیم؟
برند مقصد گردشگری عبارتست از شهرت، تصویر،احساس و ادراک مکانی که در میان افرادی که شامل شهروندان، سرمایه گذاران بالقوه و بازدیدکنندگان آن شهر هست ایجاد می شود. قدرت برندسازی در آگاهی مردم از آن مکان و سپس ارتباط بین پیوندهای مطلوب که منجر به افزایش ارتباطات بین سرمایه گذاران ، صاحبان کسب و کار و رشد بازاریابی منطقه ای می شود.
تجربه و بررسی های بین المللی سه عامل را به عنوان مهمترین پیشران در برندسازی یک مقصد گردشگری مبدل می سازد.
- جاذبه های خوراک شامل غذاها، نوشیدنی ها و خوراکی های محلی ، شیرینی ها و سوغاتی ها
- جاذبه های شگفتانه تاریخی یا طبیعی
- رخدادها مانند جشن ها ، آیین ها ، فستیوال ها و سایر برنامه های که در یک زمان خاص سال صورت می پذیرد.
این سه رخداد بیش از پیش در این برندسازی نقش دارد و در کنار آن انواع جاذبه های تاریخی؛ طبیعی ، موزه ها ، لوکیشن ها، فیلمهای خاص، تفریحات ویژه ، آب و هوای ویژه و …. تعریف می گردد که هرکدام برای خود موضوع ایجاد کننده کشش در مخاطبان گروه های مختلف می گردد.
غذا از دیرباز زبان مشترک بسیاری از افراد و کشورها بوده است و شما با هر زبان و فرهنگی خوراک را نوش جان می کنید و از آن لذت می برید، به علت تفاوت فرهنگها و آیین های فرهنگی ، محصولات کشاورزی و آب و هوا و ادویه ها طعم های این خوراک ها در جای جای جهان متفاوت است. همین موضوع سبب انگیزه بسیار زیادی در افراد برای تجربه این تفاوت ها ولذت بردن از آن می شود.
به بیان دیگر گردشگری خوراک یا گردشگری غذایی را می‌توان به عنوان یک پدیده اجتماعی معرفی کرد که به طور معمول با یک بازدید کلی از مراحل و نحوه تهیه غذا همراه است. این بازدید شامل آشنایی با انواع خوراکی و نوشیدنی، بررسی میکروبیولوژی مواد خوراکی، بازدید از مزارع کاشت و پرورش مواد گیاهی و گوشتی و نحوه عرضه آن به بازار نیز میشود. در واقع هر کسی که به هر شکلی با غذا سر و کار دارد، قسمتی از گردشگری غذایی محسوب میشود.
به علت این جاذبه ها شاید بتوان گردشگری خوراک را قدم اول برای ایجاد آگاهی و شناساندن یک مقصد گردشگری به افراد نمود. ما بسیاری از نقاط گردشگری جهان را که امروز برند هستند و همه آنها را می شناسند به غذاها و نوشیدنی های خاص آن می شناسیم و لحظه شماری می کنیم تا به آنجا برویم و از این خوارکی ها استفاده نماییم.
یکی دیگر از زیر ساختهای مهم برندسازی هر منطقه آمیختگی اجتماعی و فرهنگی آن است. فرهنگ انسان ها در هر منطقه می تواند موجب ایجاد پتانسیل هایی از جذابیت ناشی از تمایزات شود که با توجه به نگاه مردم شناسی می تواند موجب رشد و شکل دهی تصویر جذابی برای گردشگران گردد.
سمبل های فرهنگی ، تاریخی ، قومی ، محصولات خاص ، برنامه های خاص مرسومی مردم و سایر برنامه های اجتماعی مثل مدلهای میزبانی، روش های برگزاری مراسم های سنتی، واکنش در مناسبتها و برنامه ها ، موسیقی فلکلور و موسیقی محلی ، گوشه های موسیقی، اشعار و زبان و لهجه، خوراک های خاص و ظرف های خاص سرو و خوردن این خوراک ها ، همه و همه می توانند موضوعات مهم اجتماعی برای برندسازی باشند.
در نهایت با شرایط کشور و توانایی های موجود امروز برای توسعه گردشگری و ایجاد مقاصد خوشنام و برند شده جهت بازاریابی و جذب گردشگران، توصیه می گردد که گردشگری خوراک را به عنوان اولین قدم و مسیر برای جذب مخاطبان و برندسازی مورد استفاده قراردهیم، این موضوع می تواند سرعت رشد را گردشگری مناطق را افزایش دهد. همچنین مزیت مربوط به تنوع اقلیم ها مخصوصا اقلیم های روستایی می تواند توان ایجاد تمایزات بیشتر در مناطق همجوار را برای برندسازی تسهیل نماید.
گردشگری خوراک به عنوان یکی از مهمترین محرک های سفر می تواند انواع قسم های سفر از کوتاه تا بلند را ساماندهی نموده و به عرصه ظهور برساند.
