مسیر راه‌آهن شمال را باید مسیر زندگی، سخت‌کوشی و معبر ناگفته‌ها توصیف کرد.
ما تنها ریل، ایستگاه، واگن و لوکوموتیو را می‌بینیم، اما قصه‌ی پر‌فراز و نشیب این گذرگاه رویایی که سرشار است از روایتِ زندگی انسان‌هایی که این شاهکار مینیاتوری را در دل دشت، کوه و جنگل رقم زده‌اند، نشنیده‌ایم.
یادگارهای راه‌آهن شمال بسیار است؛ ماجراهایی که در تاریخ سیاسی سرزمین ما نقش پررنگی داشته است.
مسیر راه آهن شمال یکی از زیباترین مسیرهای ریلی جهان است.
مسیری همنشین با تاریخ و طبیعت که در همه‌ی فصول زیبایی سحرانگیزی دارد.
راه‌آهن شمال به اهمیت جاذبه‌های گردشگری خود پی نبرده است و هنوز کارکرد باری و مسافری دارد.
جاذبه‌های رویایی راه‌آهن شمال می‌تواند علاوه بر درآمدزایی برای راه‌آهن، برای ساکنان شهرهای ریلی نیز فرصت‌های اقتصادی پایداری ایجاد کند.
مسیری پر از اتفاقات و رویدادهای تاریخی و چند ملیتی که اقلیم‌های متفاوت را در خود جای داده است و ثبت جهانی آن بیانگر داشته‌های فراملی آن است.
این میراث صنعتی با وجود ثبت جهانی در معادلات گردشگری جایی ندارد و به اندک تورهای ریلی از تهران به سوادکوه محدود شده است. گردشگری راه آهن با وجود چند ملیتی بودن، می‌تواند پای گردشگران خارجی را به شمال ایران باز کند.
در ایران هیاهو برای ثبت جهانی آثار ملموس و ناملموس به همان روزهای نخست ختم می‌شود و برنامه‌ای برای کارکرد گردشگری این آثار وجود ندارد.
راه‌آهن سراسری ایران بعد از ثبت جهانی در یونسکو، به فراموشی سپرده شد و مورد بهره‌برداری، بازاریابی و تبلیغات جهانی قرار نگرفت.
