جهــان پس از کرونا
صنعت گردشگری همواره می‌تواند از فناوری‌های موجود برای جذب مشتریان، رفع مشکلات موجود، و زمینه‌سازی برای آینده‌ای پایدار نهایت استفاده را ببرد.
همانطور که سفر از سر گرفته شد ، مشخص شد که گردشگری انعطاف پذیر است – میل دائمی برای سفر وجود دارد.
گردشگری بین‌المللی در سال ۲۰۲۲ بهبود یافت: تعداد بازدیدکنندگان اروپا و خاورمیانه به حدود ۸۰ درصد از سطح سال ۲۰۱۹ افزایش یافت، و قاره آمریکا حدود ۶۵ درصد از بازدیدکنندگان پیش از اپیدمی را به دست آورد.
چین، که قبل از همه‌گیری، بزرگ‌ترین بازار سفرهای خروجی جهان را داشت ، توانست بازار خود را بازیابد. بهبودی و رشد احتمالاً ادامه خواهد داشت.
بر اساس برآوردهای سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) تا انتهای سال ۲۰۲۳، بسته به میزان رکود اقتصادی، بهبود سفر در آسیا-اقیانوسیه و تنش‌های ژئوپلیتیکی و سایر عوامل، تعداد گردشگران بین‌المللی می‌تواند به ۸۰ تا ۹۵ درصد سطوح پیش از اپیدمی برسد.
به طور مشابه، شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) پیش‌بینی می‌کند که تا پایان سال ۲۰۲۳، تقریباً نیمی از ۱۸۵ کشوری که این سازمان در آنها تحقیقات انجام می‌دهد، یا به سطح قبل از اپیدمی بهبود یافته یا در ۹۵ درصد بهبودی کامل خواهند بود.
پیش بینی های بلندمدت نیز حاکی از خوش بینی برای دهه آینده است.
پیش‌بینی می‌شود تولید ناخالص داخلی سفر و گردشگری بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۲ به طور متوسط ۵٫۸ درصد در سال رشد کند که از رشد کل اقتصاد به ۲٫۷ درصد در سال پیشی می‌گیرد.
بنابراین، آیا همه سیستم ها برای سفر و گردشگری پیش می روند؟ نه واقعا. این صنعت همچنان با کمبود طولانی و گسترده نیروی کار مواجه است.
پس از از دست دادن ۶۲ میلیون شغل مسافرتی و گردشگری در سال ۲۰۲۰، عرضه و تقاضای نیروی کار از تعادل خارج شده است.
در ایالات متحده، این رقم ۷ درصد است پرسنل گردشگری، به ویژه از نقش‌های مشتری مداری، به بخش‌های دیگر مهاجرت کرده‌اند و هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که صنعت بتواند همه این افراد را بازگرداند.
کمبود کارکنان که می تواند منجر به مشکلات عملیاتی، اعتباری و مالی شود. اگر این کمبودها برطرف نشود، ممکن است مسیر رشد صنعت را محدود کند.
کمبود نیروی کار فعلی ممکن است ریشه در عوامل مرتبط با ماهیت کار در صنعت داشته باشد. چالش‌های مزمن محل کار، همراه با اثرات کووید-۱۹، در صنعت در تلاش برای بازسازی نیروی کار خود به اوج خود رسیده است.
به طور کلی، مشاغل مرتبط با گردشگری عمدتاً غیررسمی هستند، تا حدی به دلیل فصلی بودن زیاد و مقررات ضعیف. و شرایطی مانند ساعات کاری بیش از حد طولانی، دستمزدهای پایین، نرخ گردش مالی بالا و فقدان حمایت اجتماعی در اقتصاد غیررسمی بارزتر است.
علاوه بر این، نوبت کاری، کار شبانه و اشتغال موقت یا پاره وقت در گردشگری رایج است.
صنعت ممکن است نیاز به بازنگری برخی اصول اساسی برای ساختن آینده ای بسیار پایدارتر داشته باشد: یا صنعت را برای استعدادها جذاب تر کند (و شرایطی را برای حفظ کارکنان برای دوره های طولانی تری فراهم کند) یا محصولات، خدمات و فرآیندها را بهبود بخشد تا مکمل موجود باشند.
یک راه حل می تواند ایجاد نیروی کار با ترکیبی از مهارت های دیجیتال و بین فردی باشد که برای همگامی با نیازهای مسافران که به سرعت در حال تغییر هستند، نیاز الزامی است.
این صنعت می تواند از فناوری موجود بهترین استفاده را برای ارائه تجربه دیجیتالی پیشرفته به مشتریان، رفع کمبود کارکنان و بهبود شرایط کاری داشته باشد.
ایــــــــران پس از کرونا
در ایران وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ، خسارات وارد آمده به صنعت گردشگری ایران را در نیمه نخست سال ۹۹، بیش از ۱۲هزار میلیارد تومان اعلام کرده بود.
براساس برآوردها تا خرداد ۱۴۰۰ بیش از ۴۲ هزار میلیارد تومان خسارت به صنعت گردشگری وارد شد که عمدتا مربوط به صنعت هتلداری و خدمات اقامتی بود.
بیش از ۸۵ درصد راهنمایان محلی صنعت گردشگری از جامعه ۱۵ هزار نفری این بخش برای مدت دو سال بی‌کار شدند.
راهنمایانی هم که عموما بیمه نبودند، از چرخه صنعت خارج شدند.
دولت برای جبران خسارت ناشی از کرونا بودجه‌ای۵۰ هزار میلیارد تومانی را برای بخش گردشگری کشور در نظر گرفت و با تسهیلات دیگری از قبیل پرداخت وام‌های کم بهره، بخشودگی مالیاتی و… نیز به کمک فعالان این بخش آمد اما حقیقت این است که فعالان صنعت گردشگری در دوران کرونا و تحریم خسارات جبران‌ناپذیری را متحمل شدند و حمایت‌های این‌چنینی نه تنها نمی‌تواند باعث رونق گردشگری شود، بلکه دردی هم از این صنعت دوا نکرده است.
متاسفانه در ایران بعد از کووید-۱۹ علاوه بر مشکلات و اثرات این اپیدمی ، مشکلات عدیده ای وجود آمد که کار را برای شاغلان این صنعت بیش از پیش سخت کرده است .
متاسفانه با اوج گرفتن تورم و جنگ اقتصادی پیش رو شاهد بی میلی هستیم که تغییر شغل تعداد زیادی ازکارکنان را رغم زده است.
بسیاری ار راهنمایان با اشتغال در اسنپ و حتی شغل های سخت همچون کار در دمای بالای عسلویه و … را به جان پذیرفته اند تا باز با بی ثباتی بازار گردشگری غافلگیر نشوند.
عدم حمایت های باید و شاید از این عرصه و سنگ اندازی هایی که به جای حمایت راه ادامه را برای شاغلان بسیار سخت کرده است و همین امر در حقیقت باعث عقب گرد گردشگری ایران شده است .
امروز صنعت گردشگری که یکی از پویاترین بخش های در حال توسعه اقتصاد جهان و عامل مهمی در توسعه اجتماعی و اقتصادی مناطق و کشورهاست ، صنعتی که به عنوان دومین منبع درآمد ارزی ۴۹ کشور در حال توسعه دنیا نقش مهمی در اقتصاد این کشورها ایفا می نماید، به طوری که تا قبل از شیوع ویروس کرونا درآمد حاصل از صنعت گردشگری حدود شش درصد از صادرات جهان را تشکیل میداده ، در ایران درصد زیادی از شاغلان این صنعت در حال دست و پنجه نرم کردن برای گذران روزگار هستند .
براساس برآوردها و اعداد و ارقام سازمان های جهانی گردشگری کل دنیا اثرات این اپیدمی را جبران و چه بسا رشد شایانی بیش از پیش داشته اند، اما حقیقتا ایران از این مسیر باز مانده است.
