چند روز پیش در ۲۴ اکتبر مجله آشپزی نیویورک تایمز خوراک سوسیس بندری به عنوان یک غذا جذاب معرفی شد و بعد از آن در روز ۲۲ اکتبر خود پیج رسمی نیویورک تایمز سوسیس بندری را به عنوان یک غذای جذاب به جهانیان معرفی نمود، بسیاری از غذاهای ایرانی و تبدیل شده ایران یا مزه سازی شده تغییر کرده ایران پتانسیل جهانی شدن و صادرات فرهنگی و کردشگری دارند، آیا ما از این فرصتها در این زمانی که بحران اقتصادی داریم و باید به دنبال توسعه گردشگری خود باشیم ، استفاده می کنیم؟
گردشگری خوراک همواره به عنوان موتور محرک اقسام دیگر گردشگری آوازه ای قوی داشته است ، شما به هر قصد و دلیلی سفر می کنید نیاز به خوراک دارید ، گاهی موضوع از این عبور می نماید و شما در همان شهر محل سکونت خود برای تنوع هم شده ، شهرگردی می کنید و بزرگترین محرک شما خوراک است و داشتن یک تجربه دلپذیر جدید!
فرآیند گردشگری در بسیاری از موارد از نیاز به تنوع یا تجربه جدید آغاز می شود، میل به این تجربه جدید معمولا با شناختن فرهنگ یک ملت یا قوم صورت می پذیرد، اولین مواجه فرهنگی قابل فهم از هر فرهنگ خوراک و غذاهای آن ملت است و طبق تجربه و تحقیقات صورت پذیرفته بالاترین محرک گردشگری خوراک است.
گردشگری خوراک غالبا از بیرون کشور ها برای جذب توریسم به آنها صورت می پذیرد، گردشگری خوراک می تواند یک ابزار کلیدی در توسعه تصویر مثبت از یک کشور در سطح بین المللی باشد و از آن جایی که خوراک و یک فرهنگ محلی مظهر و بیان کننده ویژگی ها و شخصیت آن است، می تواند به ابزاری برای ساخت برند گردشگری خوراک در مقاصد تبدیل شود. در وهله اول این جاذبه با مهاجرین و مهمانان هر کشور در کشور یا هر شهر در شهر دیگر ایجاد می شود ، افراد بعد از یک مدتی از غذاهای جدید خسته می شوند و هوس غذاهای فرهنگ خود را می نمایند ، این اولین محرک این چرخه است، در قدم دوم تعداد این خواهش زیاد می شود و یکی از این مهاجرین به فکر تاسیس رستوران با غذاهای کشور یا شهر خود می نماید. اینجاست که حالا یک نمایشگاه یا ویترین کوچکی از کشور در کشور دیگری ایجاد شده است و دریچه ای برای مبادله فرهنگی باز شده است. بعد از آن این ترغیب تاجایی جلو می رود که افراد علاقمند به بازدید و دیدار سرچشمه این غذا و فرهنگی می شوند که با آن آشنا شده اند و این قدم مهم شکل گیری چرخه گردشگری است.
امروزه با توجه به شرایط اقتصادی کشور و نیازهای آن بیش از پیش سخن از گردشگری و تحریک تقاضا و نیاز گردشگری در کشور است و بسیاری ایده های زیادی را برآن مطرح می سازند، اما شاید بصورت محکم بتوان گفت برندسازی غذاها و فرهنگ ایرانی شاید مهمترین و سریعترین راه حل آغاز برندسازی ایران وتحریک تقاضای گردشگری کشور باشد. قابلیت ایران در زمینه تنوع غذایی را می‌توان متاثر از ویژگی جغرافیای کشور و تنوع قومی و نژادی ایرانیان دانست. به این معنا که به دلیل وجود مراتع و شرایط جوی خاص و امکان پرورش گیاه و دام آبگوشت‌های شمال‌غرب ایران بی‌نظیر است. در نواحی مرکزی ایران که آب و هوای خشک دارند بیشتر از سبزی‌های خشک استفاده می‌کنند و در جنوب کشور به‌دلیل وجود دریا و اقیانوس بیشتر غذاهای دریایی رواج دارد .
برندسازی صنعت خوراک ایران با داشتن تنوع زیاد و گسترده در برنامه های غذایی ، رنگ ها و بوها ، استفاده از مواد مختلف و جذابیت های دیگر خود پتانسیل بالایی در مطرح کردن جهانی دارد و با سرمایه گذاری فرهنگی در شبکه های اجتماعی ، فضای مجازی و رسانه ها می توان این مهم را شکل داد و از قدرت و شهرت ایجاد شده از آن تقاضای جهانی برای توریسم را به سمت ایران هدایت نمود. سازمان جهانی گردشگری، گردشگری خوراک و نوشیدنی را به عنوان پدیده ای فرهنگی برای عرضه غذا و نوشیدنی یک منطقه می‌داند چنان که به معرفی شیوه معیشت، آداب و سنت یک منطقه می‌پردازد. انجمن جهانی سفر و خوراک نیز گردشگری خوراک را ”سفر برای چشیدن طعم یک مکان تا درک (فرهنگی) درستی از آن منطقه به دست آید“ می‌داند و این یعنی نقطه آغازی که باید به درستی روی آن سرمایه گذاری نمود و آن را جدی گرفت. فرصت های ایجاد شده به مانند این گزارش نیویورک تایمز و سایر اقدامات مشابه این چنین می تواند دستمایه های خوبی برای این تحریک تقاضا باشد ، اما نیازمند ساماندهی درونی در وزارت گردشگری و سایر سازمان های وابسته موضوع گردشگری و اشتغال ناشی از آن باشد و همچنین باید به صورتی اقدامات صورت بپذیرد که سریع و با واکنش جهانی باشد و بتوان از این فرصت های پیش آمده برای رشد بیشتر کشور استفاده نمود.
