اقامتگاه‌های بومگردی دهیاری‌ها ملاک و ضرورت آموزش را فراموش نکنند

نخستین «اقامتگاه بومگردی دهیاری روستای آهنگران» در بخش «تشان» شهرستان «بهبهان» از توابع خوزستان به بهره برداری رسید.
یکی از اهدافی که دهیاری‌ها به‌وجود آمدند بحث خودکفایی و خودگردانی روستاهاست. چون اداره کل امور روستایی و شوراهای استانداری به عنوان متولی اصلی توسعه روستایی استان و با داشتن شبکه دهیاران و شوراهای اسلامی روستاها یکی از اهدافش بسترسازی جهت ایجاد فضاهای گردشگری و احیا صنایع‌دستی و توسعه و تنوع درآمدزایی جهت روستاییان است.
اگرچه شنیده‌ام که پس از «اقامتگاه بومگردی دهیاری روستای آهنگران»، مقرر شد که از سال ۱۴۰۲ دیگر پروژه‌های مشابه در روستای حاجی کمال شهرستان دزپارت، سپس در روستای قلعه سردار بخش چغامیش و پامنار بخش شهیون دزفول، امام‌زاده عبدالله شهرستان هندیجان و سرحانی بخش می‌داوود شهرستان باغملک به اجرا در بیایند اما ذکر چند نکته ضرورت دارد.
چون ظرفیت‌های گردشگری روستایی استان خوزستان که در آن بیش از چهار هزار روستا وجود دارد ویژه و کم‌نظیر است. ظرفیت اثرگذار بر ارﺗﻘﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺤﻠﯽ و اﺻﻼح ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯿﺰﺑﺎن، ﺗﺮوﯾﺞ ویژگی‌های ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻣﺤﻠﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ، توزیع عادلانه ثروت، ایجاد مشاغل پایدار، حفاظت از منابع طبیعی، توسعه صنایع‌دستی و ایجاد اشتغال برای زنان استان؛ مغفول مانده است و نیازمند برنامه‌ریزی جامع و هدف‌گذاری و آموزش‌های لازم به روستاییان و ثبت و معرفی ظرفیت‌های گردشگری روستایی به گردشگران داخلی و خارجی می‌باشد.
پس واحدهای بوم‌گردی تنها یک اقامتگاه نیستند بلکه می‌توانند یک جاذبه گردشگری هم محسوب شوند و به همین ترتیب باید در ایجاد و مدیریت آن‌ها نهایت دقت را نمود. این نوع اقامتگاه‌ها عموماً در روستاها و مناطق گردشگری ایجاد و با معرفی ظرفیت‌های روستایی و سنتی از جمله آداب‌ و رسوم، غذا، پوشاک و غیره به درآمدزایی و اشتغال‌زایی مناطق کمک می‌کند. پس ایجاد واحدهای بوم‌گردی توسط دهیاری‌ها را به لحاظ کمی تلاش مثبتی است و با این اقدام گام بزرگی در جهت ایجاد واحدهای بوم‌گردی برداشته می‌شود اما به دلیل عدم آموزش‌های لازم و نگاه صرف دهیاران به درآمدزایی ممکن است در بحث کیفیت با مشکل مواجه شویم که این اتفاق نباید در روستای آهنگران و یا دیگر روستاهایی که در آینده صاحب اقامتگاه گردشگری خواهند بود؛ رقم بخورد.
البته از متولیان گردشگری استان خوزستان که خودشان هم نیاز به آموزش کافی دارند انتظار می‌رود این نکات را به کلیه اقامتگاه‌داران گوشزد کنند و بستر لازم را برای انواع آموزش‌های تکمیلی فراهم کنند تا نگاه دهیاران به واحدهای بومگردی همچون خانه مسافر نباشد. چون با تفکر مسافرخانه‌ای نمی‌توانیم به اهدافی که در واحدهای بومگردی به دنبال آن هستیم دست یابیم.
اکنون که «اقامتگاه بومگردی دهیاری روستای آهنگران» به بهره برداری رسیده است و هنوز در مرحله پذیرش نیست و البته به دلیل زمینه‌های بسیار عالی که در روستا و بخش تشان وجود دارد، ضرورت انجام آموزش‌های لازم جهت آشنایی صاحبان این اقامتگاه از قوانین و مقررات واحدهای بوم‌گردی بسیار است.
اما چرا در این نوشتار بر آموزش تأکید بسیار می‌شود؟ چون وجود انگیزه و علاقه به گردشگری بسیار مهم است و به خاطر این‌که در سطح کشور اقامتگاه‌های بسیار خوبی وجود دارد که اگر «اقامتگاه بومگردی دهیاری روستای آهنگر» می‌خواهند در میان آن‌ها رقابت کند و گردشگر بپیذیرد باید در کنار افرایش کمیت، تلاش‌هایشان همراه با کیفیت باشد تا علاوه بر رعایت قوانین بومگردی‌ها در سطح دنیا، در طول سال هم مشتریان خود را داشته باشند.
بهبهان در بخش تشان روستاهای بسیار ارزشمندی دارد و از ظرفیت‌های خوبی برای جذب گردشگر برخوردار است که دهیاران باید از این فرصت در جهت ایجاد درآمد پایدار استفاده نمایند. البته به تشکیل هسته‌های اندیشه‌ورز در سطح روستاها تأکید فراوان می‌شود و باید مشارکت اهالی و نخبگان را در مدیریت روستا لحاظ نمود.
بخش تشان با ۱۵ هزار نفر جمعیت در خوزستان واقع شده و با استان کهگیلویه و بویراحمد مجاورت دارد و دارای دو دهستان و چهل روستا است و ۲۵ شورای روستا و ۲۲ دهیاری مصوب دارد که شغل اکثر مردم دامداری و کشاورزی است.
همچنین روستای آهنگران که در ارتفاع واقع شده و از چشم‌انداز نسبتاً خوبی به منطقه برخوردار است، دارای نخلستان و خرمای صادراراتی «خاصی» و «کبکاب»، شوره‌زار و معدن قیر طبیعی است که به دلیل همه ظرفیت‌هایی که در تشان وجود دارد این اقامتگاه که دارای ۱۷۸ متر می‌باشد با اعتباری بالغ بر ۷۰۰ میلیون تومان به مرحله بهره‌برداری رسیده است.